donderdag 9 oktober 2014

Iedere reis begint met de eerste stap

Het leven is voor mij een avontuur dat een verhaal wordt. Het leven biedt vele leerzame en boeiende verrassingen. Het mooiste beeld dat ik van het leven heb is dat van een pad dat leidt naar verlichting. Een vorm van zorgeloosheid, acceptatie en wijsheid. Ik zie daarin geen enkel onderscheid tussen mensen. Wij zijn gelijk, mensen op weg naar onze droom. Als je op de goede weg bent, voel je je gelukkig. Onze verhalen zijn onze voetafdrukken in de tijd.

Maar wat als het tegen zit? Die droom kan ineens vervangen worden door een nachtmerrie, crisis, oorlog met jezelf of met anderen. Een leven waarin je de controle kwijt bent. Want een avontuur brengt je in hachelijke situaties. Je voelt je soms ineens arm en ongelukkig. Als je meer naar jezelf kijkt, voel je je dom of schuldig. Als je meer naar anderen kijkt, voel je je verdrietig of gek.

Sommige nachtmerries zijn volledig zichtbaar voor iedereen. Je wordt achter de tralies gezet, of je komt in de geestelijke gezondheidszorg terecht, of je gaat in een opvanginstelling of naar een ziekenhuis. Maar de meeste mensen die een nachtmerrie meemaken, daar zie je niets aan. Ze gaan aan het werk, ze zitten gewoon thuis en lijken vaak niets te mankeren. Ze zijn gevangen in hun eigen nachtmerrie.

Zorgeloosheid betekent dat je altijd iets positiefs met je situatie doet, waardoor je de controle over je leven weer terug krijgt. Een nachtmerrie kan al je energie opslokken en die energie gaat niet naar je droom. Om uit je nachtmerrie te komen moet je jezelf en anderen vergeven. Dat kan alleen als je accepteert dat niet alles in het leven afloopt zoals je wenst of hoopt. Het leven is een avontuur en verlies en tegenslag hoort daar gewoon bij.

Als je opnieuw energie in je droom wilt steken, zul je moeten opstaan en een nieuwe weg moeten zoeken. Opstaan is je excuses aanbieden. Sorry zeggen. Uit je schulp kruipen. Lef tonen. Verantwoordelijkheid nemen. Opnieuw van jezelf gaan houden. Genoegen nemen met wat je wel kunt en accepteren dat er ook zaken zijn die je niet kunt of nog niet kunt. Om weer op te kunnen staan hebben we soms elkaar nodig. We kunnen ook anderen helpen met opstaan. Door niet zo moeilijk te doen. Een hand toe te steken. Een luisterend oor te hebben. Opstaan is eenvoudiger als je elkaar helpt.

Dromen is niet zonder risico. Veel dromen ontaarden in nachtmerries. Wie zijn dromen waar wil maken moet in actie komen. Een droom komt al dichterbij als je hem met anderen deelt. En even nadenken voor je iets doet, helpt ook. Een droom waarmaken begint met je angsten te overwinnen, door samen met anderen te denken, te delen en te doen. Leven blijft vallen en opstaan totdat je niet meer kunt. Dat maakt het leven leuk. Het is een avontuur en het wordt een mooi persoonlijk verhaal. Een verhaal dat waarde toevoegt. Een verhaal dat de moeite waard is.

Volgens mij zijn er in het leven maar vier valkuilen. Je haalt je eigen droom telkens onderuit, je gelooft er niet in dat jij het bent die droomt. Je steekt geen energie in je droom, iets houdt je tegen, je doet er niets aan. Je krijgt geen hulp van anderen, waardoor middelen, kennis, vaardigheden om je droom te bereiken ontbreken. Of je theorie klopt niet, je moet een andere weg zoeken, opnieuw gaan nadenken. Dromen is het begin van een avontuur, zonder droom geen leven. Niets doen is geen alternatief. So, be careful out there;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor uw reactie op mijn blog
De regels zijn:
- durf te vragen
- fris in je hoofd
- help een ander
- wees correct
- doe mee